متولد سال ١٣٣٥ تهران-ایران
کارشناسی جامعه شناسی - دانشگاه شیراز
وی نقاشی را بطور جدی، از سال ١٣٦٥ نزد " استاد طاها بهبهانی" بنیانگذار مكتب سورئالیست متافیزیك در ایران آغاز كرد. تاثیر پذیرفتن این سبك از فلسفه شرق، مجذوبش كرده، زبانی جدید برای بیان افكار و احساسات به او بخشید. وی همواره ورای آنچه پیرامونش می گذشت، بدنبال كاوش زیبایی بوده است و به یاری فرم، نقش و رنگ راهی برای بیان افكار درونیش یافت و بدین گونه وارد دنیای هنر و نقاشی شد.
آثار او بگونه ایست كه بیننده را از محیط اطراف جدا كرده، با خود به دنیای رویاها و زیبایی ها می برد. آثارش امید، آرامش و رهایی را القا می كند. خود معتقد است در دنیایی زندگی می كنیم كه زشتی ها تنهایمان نمی گذارند. رسالت نقاش، به نمایش گذاشتن زیبایی هاست. باشد كه برای لحظاتی بتوان آرامش یافت و از محیط اطراف پا فراتر نهاده به جهانی ورای دنیای مادی رفت و در مسیر جریان انرژی های هستی قرار گرفت.
پای نهادن به دنیای هنر و كندوكاو در این سرزمین شگفت انگیز، نقطه عطفی در زندگیش بود.
شروع راهی كه ادامه دارد و پایانی برایش نیست.
خود می گوید:
زندگی سفری است غریب
جاریست بسان رودی خروشان
بودن است و رفتن و رها شدن
عشق است و شور است و سرگشتگی
روان است و جاری
و خود را باید بدان سپرد
